«وا عباساه»

امام صادق (ع) فرمودند: تاسوعا روزی بود که حسین (ع) و اصحابش را در کربلا محاصره کردند و سپاه شام بر قتل آن حضرت اجتماع نمودند. پسر مرجانه و عمر سعد به خاطر  کثرت سپاه و لشکری که برای آنها جمع شده بود خوشحال شدند آن حضرت و اصحابش را ضعیف شمردند و یقین کردند که یاوری از برای او نخواهد آمد و اهل عراق حضرتش را مدد نخواهند نمود. شمر ملعون برای حضرت عباس (ع) و برادرانش امان نامه آورد و در این روز امان‌نامه را بر آن حضرت عرضه کرد و ایشان نپذیرفت.
 در عصر تاسوعا امام برای به تعویق انداختن جنگ یک شب مهلت گرفتند. در این روز لشکر مجهزی به دستور ابن زیاد از کوفه وارد کربلا شد و شمر نامه ابن زیاد را آورد. امام حسین (ع) در سخنرانی شب عاشورا خبر از شهادت یاران خود داد و آنان را به پاداش الهی بشارت داد. زینب کبری (س) هنگامی که متوجه شد فردا روز شهادت حضرت است فرمود:”ای کاش مرگ مرا نابود ساخته بود واین روز را ندیده بودم“. سپس سیلی به صورت زد و بیهوش شد.